God of War Ragnarök Review – The Hidden Beast

God of War Ragnarök is een game met hele hoge verwachtingen vanuit vele hoeken. Het succes van zijn voorganger heeft veel gamers achtergelaten met de wil om direct verder te spelen. Het verhaal van Kratos en Atreus in de Noorse mythologie zou pas na vier jaar worden afgerond. De vraag is dan doet God of War Ragnarök dat ook? Niet alleen in het verhaal, maar als geheel?

Lone Wolf and Cub

Ik ga het verhaal niet omschrijven om potentiële spoilers te voorkomen. Wat ik wel kan zeggen is dat het verhaal erg sterk begint. Je bent meteen meegenomen in de situatie waar Kratos en Atreus zich in bevinden. Dit is heel moeilijk om goed te doen en Sony Santa Monica Studio heeft een masterclass neergezet. Wanneer je God of War (2018) en Ragnarök naast elkaar legt, voelt de overgang van het verhaal als één geheel, in plaats van verschillende producten. God of War Ragnarök voelt aan als een vervolg op de beste manier. Het gaat niet alleen door met het vertellen van een verhaal, maar het zorgt ervoor dat de personages die erin zitten groeien en evolueren. Dit is te merken aan de ontwikkeling van verschillende persoonlijkheden. De gedachtegang/gedrag van personages veranderen, ook al merk je dat niet meteen. Bij sommigen is het duidelijk, terwijl bij anderen hun karakter pas later naar voren komt. Dit is het resultaat van de manier waarop het verhaal wordt verteld. Het past ook perfect met de vorige game, wat helpt om het als één geheel aan te laten voelen.

Ondanks dat het verhaal erg sterk is, moet ik wel zeggen dat het vrij langzaam begint. Hetgeen wat mij wel heeft door laten spelen is het feit dat bepaalde set pieces op de perfecte plek werden gezet. Dat heeft mijn interesse gewekt om door te spelen. Zodra het verhaal begon op te pakken, pakte het ook echt op en wou ik het niet wegleggen. Dit wil niet zeggen dat het verhaal minder goed is, absoluut niet. Ik vind het verhaal één van de sterkste aspecten van God of War Ragnarök. Tijdens het spelen waren er momenten waarbij ik met verbazing keek; omdat het niet meer als een game begon te voelen, maar als een ervaring. Ik begon me dingen af te vragen en probeerde het verhaal te voorspellen, maar dat lukte steeds niet. God of War Ragnarök weet je betrokken te laten in het verhaal. Dit wordt gedaan door het fantastische schrijfwerk, acteerwerk en de meestervolle soundtrack door Bear McCreary (daar later meer over). Het verhaal is maar een element van de hele ervaring, maar wat is God of War zonder de gameplay?

Waar ging het mis?

Ik wil meteen zeggen dat de gameplay van God of War Ragnarök niet slecht is, maar het is naar mijn mening wel het minst uitgewerkte onderdeel van de game. Daarmee bedoel ik niet de level design, maar specifiek de combat en upgrades. Laat ik maar met het beste onderdeel beginnen de level design en traversal. Dit is erg goed uitgewerkt, omdat Sony Santa Monica Studio wist hoe ze de schaal van de wereld moesten presenteren. Locaties in de game voelden erg groot aan, maar waren zo ontworpen om niet verdwaald te raken. Het voelde eerder alsof je in een mini sandbox terecht kwam in plaats van een gigantische plek. Je hebt een duidelijk pad die je moet volgen, maar je kan ervoor kiezen om rond te kijken. Vaak kan je verschillende dingen vinden, denk aan items of locaties/vereisten voor side quests. Dit heeft ervoor gezorgd dat door verschillende omgevingen daadwerkelijk leuk was en niet voelde als een klus. Dit wisten de ontwikkelaars ook, omdat je bepaalde locaties vaker zal bezoeken. Je merkt ook dat bepaalde omgevingen groter worden, wanneer je later terug komt. Het zorgt er echt voor dat je meer van de wereld wilt zien en er niet snel doorheen wilt gaan. Ik vond het ook leuk hoe de wapens van Kratos werden gebruikt voor de traversal. Het is een klein detail, maar brengt, geeft de wereld en locaties ook een vorm van karakter.

Wat ik wel minder leuk vond was de combat en upgrade systeem. Ik zeg wel meteen dat dit neer komt op jouw eigen voorkeur. Persoonlijk was ik nooit een fan geweest van de combat in God of War (2018). Het voelde te stroef aan en de camera was te dicht op de rug van Kratos waarbij het onoverzichtelijk werd voor mij. Sony Santa Monica Studio heeft dezelfde combat stijl teruggebracht met een aantal verbeteringen. Het is een stuk soepeler en de camera is iets verder weg van de rug van Kratos. Je kan leuke combinaties maken en tussendoor wisselen van wapens. Het deed mij op bepaalde momenten denken aan Devil May Cry, maar dat is het bij verreweg niet. Als je er genoeg tijd in stopt, kan je zeker goed worden in de combat. Ondanks de verbeteringen die werden gebracht aan de combat ben ik er nog steeds geen fan van. Als ik het ook kort over de upgrades mag hebben… Waarom voelen het als dezelfde upgrades als in God of War (2018)?

Wat zou een mogelijke oplossing zijn geweest?

Wat ik hiermee probeer te zeggen is dat het voelt als veel van hetzelfde. Dat is niet per se een slecht iets, vooral als er een goede reden achter zit. Ik krijg het idee er niet goed over nagedacht is. Sony Santa Monica Studio heeft de mogelijkheid gehad om de combat uit te breiden, maar dat hebben ze niet echt gedaan. Ze hebben wel wat toegevoegd, maar daar ga ik niet op in vanwege spoilers. Je kan het argument geven dat een hele uitgebreide move set teveel zou worden voor spelers, maar ik denk juist dat het een unieke draai zou hebben gegeven aan God of War Ragnarök. Spelers zouden de mogelijkheid hebben gekregen om een eigen playstyle te creëren met Kratos om door Ragnarök te komen. Wat Sony Santa Monica Studio ook had kunnen doen is een paar moves/upgrades van de vorige game behouden en in Ragnarök een heel nieuw arsenaal neer te zetten. Het voelt nu niet alsof ik aan het voorbereiden was voor het einde van de wereld en dat vind ik erg jammer. Daar draait het hele spel namelijk wel om. Iets wat mij dat gevoel wel heeft gegeven is de fantastische soundtrack.

Een daadwerkelijke masterclass

Bear McCreary is teruggekeerd om de soundtrack te maken voor God of War Ragnarök. Hij brengt bekende tracks terug van God of War (2018), maar maakt veranderingen die het uniek maken. De muziek die Bear heeft gemaakt brengt daadwerkelijk het gevoel dat je in de Noorse wereld van God of War bent. Bear was ook niet bang om grote, bombastische en aanwezige tracks te maken die eisen om gehoord te worden tijdens verschillende set pieces. McCreary heeft set pieces daadwerkelijk weten te vehogen en ze daardoor onvergetelijk en episch te maken. De soundtrack heeft ook momenten waar precies het tegenovergestelde gebeurt. God of War Raganarök zit vol met emotionele momenten waarbij de muziek bepaalde emoties heeft weten op te roepen.

De soundtrack van God of War Raganarök is voor mij het beste element uit de game. Het heeft een al hele goede game nog beter gemaakt. Ik raad iedereen daarom aan om er naar te luisteren. Het is beschikbaar op verschillende streamingplatformen.

End of the road

Om terug te komen op mijn vraag. Sluit God of War Ragnarök de Noorse mythologie goed af? Mijn antwoord daarop is: absoluut. Het richt zich vol op storytelling en dat doet Sony Santa Monica Studio erg goed. De gameplay is verre van perfect en eerlijk gezegd, erg subjectief. Ik ben er geen fan van, maar ik erken wel de verbeteringen die zijn toegepast. Ondanks de verbeteringen vind ik het erg zonde dat de combat niet verder is uitgewerkt dan een paar toevoegingen. Als je hield van God of War (2018) dan zal Ragnarök niet teleurstellen. Verwacht een sterk verhaal, prachtige performances en een geweldige soundtrack.