Review: Boti Byteland Overclocked – een ironisch avontuur

Er zijn de laatste jaren weinig overtuigende platformers moet Purple Ray Studios hebben gedacht bij het maken van Boti Byteland Overclocked. Of men zelf weet te overtuigen, lees je in deze review!

Simpele besturing

In de game, die volgens de maker is geïnspireerd op platformers als Ratchet and Clank en Astro Bot, ga je aan de slag als Boti. Het robotje wordt vergezeld door One en Zero die je naast hints over de gameplay ook van irritant commentaar voorzien. De one-liners en gevatte opmerkingen zijn de eerste keer leuk, maar nadat deze keer op keer herhaald worden, is het al niet leuk meer.
Gelukkig laat de gameplay wel voor zich spreken, want hoewel de besturing vrij simpel is, wordt de game op sommige momenten nog best uitdagend (als is het niet altijd omdat de game zo goed in elkaar zit, maar daarover later meer).

Je hebt namelijk niet heel veel moves tot je beschikking, namelijk springen, een dubbele sprong, gliden, een aanval door in de rondte te slaan en een zip-move.
De game speelt zich af in de binnenkant van een computer en daar is iets behoorlijk misgegaan en is het aan jou om alle bugs glad te strijken. Je komt langs verschillende herkenbare plekken, zoals de videokaart en het RAM-geheugen.

De game is erg kleurrijk en biedt verschillende type vijanden, die allen hun zwakke en sterke punten hebben. Zo heb je de standaard bugs die je gewoon kunt neermeppen, maar zijn er ook bugs die je op andere manieren onschadelijk kunt maken of zelfs gewoon links moet laten om je avontuur te kunnen vervolgen.

Ironie

Hoewel de game op een soepele manier steeds meer opties geeft, waaronder verschillende tijdelijke power-ups, en je rustig aan steeds meer op je pad dropt, wordt de game op een andere vlak heel vervelend.

Het eerste werd al aangehaald bij de twee side-kicks One en Zero, waarbij de ene een echte zeikerd is en de andere juist weer superpositief. Daarbovenop komt ook nog de verschillende bugs in de game die ik tegenkwam en dan heb ik het niet over de bugs die je moet verslaan.

Zo belandde ik op een gegeven moment onder het level en met deze mogelijkheid leek de ontwikkelaar rekening gehouden te hebben door een “resetknop” in het menu, maar wat ik ook probeerde het resulteerde niet in dat ik weer terugkwam waar ik hoorde.

Na mijn save file opnieuw te hebben geladen, kon ik pas mijn weg weer vervolgen en daar kwam ik weer niet verder omdat er bepaalde dingen weer niet ingeladen werden. Om vervolgens weer de save file te laden en weer een bug tegen te komen. Tel daarbij het irritante commentaar van die twee erbij op en je snapt dat de frustratie toeneemt. Het was voor mij in ieder geval een reden om de game heel even aan de kant te leggen!

Zo veel potentie

Het is eigenlijk heel jammer dat de bugs, in combinatie met wat framedrops, zorgen dat deze game niet lang bij zal blijven. Qua platformer is de game eigenlijk heerlijk recht-toe-rechtaan en daarbij zouden alle collectibles die je kunt vrijspelen ervoor moeten zorgen dat je de game wil blijven spelen. Helaas is dit dus niet het geval en blijft vooral die zure nasmaak achter.

Ik heb me tot op bepaalde hoogte wel degelijk vermaakt met het oplossen van de puzzels en zelfs de verschillende tussenbazen, die je te wachten staat. Zo is er zelfs een gevecht met een Trojaans paard waar ik me toch wel mee vermaakt hebt.

Het cijfer wat ik bij deze game ga geven, is echt meer op gevoel dan op basis van wat de kritieken zijn. Het ene moment wilde ik de game helemaal uitspelen en alles ontdekken, maar op het einde was ik blij dat ik de eindcredits voorbij zag lopen. De game krijgt daarom ook net aan een voldoende, want de potentie is er, maar de uitwerking had echt veel beter gemoeten!