Review: Meg’s Monster – An Unexpected Journey

Het gebeurt niet vaak dat er een spel langskomt en per direct mijn interesse te pakken heeft. Het kwam voor bij Final Fantasy VII Remake, Mass Effect, Metal Gear Solid V: Ground Zeroes en nu ook bij Meg’s Monster. Een onverwacht avontuur dat ik nooit zal vergeten.

Het kan geen toeval zijn geweest

Het verhaal gaat over een klein meisje genaamd Meg die in de onderwereld beland. Ze is alleen en op zoek naar haar moeder. Meg komt twee monsters tegen genaamd Roy en Golan. Niet lang daarna begint Meg te huilen, maar dat blijkt invloed te hebben op de wereld. Alsof haar gehuil de wereld zal vernielen. De monsters besluiten voor hun veiligheid om Meg te helpen met de zoektocht naar haar moeder.

Het verhaal is over het algemeen vrij simpel, maar de personages zijn degenen die het verhaal erg sterk maken. De band die Meg krijgt met Roy is erg mooi om te zien, omdat beiden personages een compleet ander leven hebben. Dit geldt niet alleen voor Meg en Roy, maar voor iedereen in de wereld. Het verhaal is erg mooi en zorgt ervoor dat de speler ook een emotionele band krijgt met de personages. Meg’s Monster bevat ook humor en dat is goed verwerkt.

Daardoor merk je dat de game zichzelf niet al te serieus neemt. Het maakt het meer menselijk als je het mij vraagt en dat vind ik erg goed. Het verhaal begint vrij simpel, maar op een gegeven moment merk je dat er vorm van mysterie in zit die je wilt oplossen. Dat is ook erg goed verwerkt, omdat het voorspelbaarheid vermijdt. Zoals aangegeven kom je verschillende monsters tegen in het avontuur van Meg en Roy en deze monsters willen niets liever dan Meg opeten. Daarom is het aan Roy om ze te stoppen.

Probeer door Roy te komen

Je zult verschillende combat encounters meemaken in Meg’s Monster. De combat is turn-based, maar het heeft een interessante draai. Het doel van het verhaal is om Meg niet te laten huilen en dat geldt ook voor de combat encounters. Je valt aan als Roy, maar als je wordt aangevallen dan zal Meg ook worden beschadigd. Zodra haar HP op nul is, betekent het game over. Je kunt haar HP verhogen door met haar te spelen.

Dat doe je door middel van verschillend soort speelgoed die je tijdens het verhaal vindt. Sommige typen speelgoed hebben ook voordelen voor Roy of Meg. Bijvoorbeeld een damage buff voor Roy of een defense buff voor Meg. Je moet wel opletten hoe je het gaat gebruiken, omdat al het speelgoed één keer per combat encounter kan worden gebruikt. Dus je kunt niet steeds buffs toepassen om combat encounters te winnen.

Als je Roy ziet, merk je dat het een groot monster is. De game erkent zijn grootte door hem gepaste health en damage te geven. Laat je niet misleiden door zijn grote HP en damage output, want veel combat encounters worden vrij intens. Je wordt geacht om twee tot drie stappen vooruit te denken, voor zowel jezelf en de vijanden.

Het lijkt allemaal erg makkelijk aan het begin, maar op een gegeven moment zit je op het puntje van je stoel. De combat beloond je ook door de statistieken van Meg en Roy te verbeteren. Voor Meg is het haar HP en voor Roy zijn attack en defense. Ondanks dat de combat encounters intens kunnen worden is het wel beginner vriendelijk.

Dit geldt eigenlijk voor de hele game. Je hoeft niet na te denken over wat je gaat upgraden, status effects, een diepe vorm van item management, cooldowns, et cetera. Dit maakt Meg’s Monster een hele goede introductie voor RPG’s met turn-based combat. Wat enorm ook helpt is de art style en de muziek die spelers tijdens de game zullen horen en zien.

Uniek en herkenbaar

Meg’s Monster wordt gepresenteerd in de vorm van pixelart. Denk hierbij aan games zoals Undertale en Earthbound. Ondanks de overeenkomsten weet Meg’s Monster toch uniek te zijn. Hiermee bedoel ik het ontwerp van de wereld en monsters. Het is heel raar, omdat het voelt als een daadwerkelijke plek waar verschillende wezens wonen en een eigen leven hebben. Dit komt door een hele goede samenhang van het dialoog, animatie, ontwerpen en de prachtige muziek.

Het muziek is een van de belangrijkste aspecten van Meg’s Monster, omdat je dat voornamelijk gaat horen. Het dialoog wordt niet uitgesproken, 90% van de audio is de soundtrack die je hoort. De overige 10% zijn geluidseffecten en bepaalde geluiden tijdens combat encounters.

Dus als 90% van de audio de soundtrack is, moet dit wel goed zijn. Is dit het geval bij Meg’s Monster? Ik heb het al verklapt, ja dat is het zeker! De muziek van Meg’s Monster weet vanaf de eerste noot tot je emoties te komen. Het is de perfecte compagnon voor het verhaal, omdat je op basis van de muziek verschillende dingen kan achterhalen. Op bepaalde momenten deed het me denken aan titels Final Fantasy en Kingdom Hearts. Dat is het grootste compliment dat ik een soundtrack kan geven en Meg’s Monster verdient dat compliment.

There and Back Again

Meg’s Monster was een onverwachte ervaring. Ik wist niet wat ik moest verwachten, maar wat ik kreeg was een game die ik nooit zal vergeten. Het was een korte ervaring, maar heel krachtig. Meg’s Monster komt gegarandeerd op mijn game of the year lijst te staan. Geef het een kans, want je zult zeker niet teleurgesteld zijn.