Review: Suicide Squad: Kill the Justice League

Rocksteady heeft acht jaar geleden haar laatste game uitgebracht en fans keken toch uit naar de nieuwste game in het Arkham universum. Weet de looter shooter Suicide Squad: Kill the Justice League ons te verrassen? Je leest het in de review!

Gehersenspoelde Justice League

In Suicide Squad: Kill the Justice League wordt het duistere Gotham verwisseld voor het wat meer kleurrijke Metropolis. Amanda Waller stelt een groepje schurken (Harley Quin, King Shark, Captain Boomerang en Deadshot) samen om het op te nemen tegen de Justice League die zijn gehersenspoeld door Brainiac.

Hoewel het opmerkelijk is dat Aquaman niet van de partij is in deze Justice League, is het wel de laatste game waarin Kevin Conroy zijn heeft kunnen vertolken voor de Caped Crusader. Al had hij wel een betere game verdiend, maar daar komen we later op terug. Wel worden zijn avonturen nog even geëerd als de Suicide Squad in het begin van de game in de Batman museum terecht komen en daar de avonturen van de Arkham-games worden verteld en getoond.

Metropolis is zwaar gehavend en de bewoners zijn overgenomen door Aliens en daar ook in veranderd. Bovendien zweeft er een gigantisch schip over de stad en ziet het er alles behalve rooskleurig uit. Helemaal als je bedenkt dat de Justice League rogue is gegaan en blijkbaar een paar vervangbare schurken 0de enige manier lijkt om hen en Brainiac tegen te houden. Oke, dat is niet helemaal waar, want ook Wonder Woman zit nog bij de good guys.

Bovendien zijn er nog meer bad guys uit de Arkham-games die een helpende hand bieden (al is het niet altijd uit vrije wil), zoals Penguin en Poison Ivy. Zij zullen je helpen met je wapens. Ook maakt the Riddler zijn opwachting en die heeft Metropolis niet alleen voorzien van een veertigtal trofeeën, maar ook van een aantal

Task Force X

De vier speelbare personages (je kunt tussen missies door Switchen) voelen eigenlijk qua gameplay erg op elkaar. Elk personage heeft twee vuurwapens en een melee-wapen. Ze hebben alle vier hun eigen manieren om door Metropolis te bewegen. Zo heeft Deadshot een jetpack, kan King Shark hoge sprongen maken, heeft Harley een aantal gadgets van Batman gestolen waarmee zij zich aardig uit de voeten kan helpen en heeft Captain Boomerang de Speed Force gebruikt in combinatie met zijn boomerang.

Hoewel het allemaal even wennen is, merk je wel meteen dat qua traversal een personage het makkelijkst te besturen is (Deadshot). Zo komt Harley Quin wel in de buurt van Spider-Man, maar merk je meteen dat het lang niet zo soepel verloopt. Vaak schiet je op een rand van een dak met je grapple gun schiet, maar blijf je net achter een dak hangen dat zich er vlak onder zit.

King Shark heeft dus zijn hoge sprongen dankzij zijn eigen krachten, maar ik merkte dat hij wel het personage is dat het meest op de straat belandt. Het is niet dat dit heel erg is ofzo, maar het haalt wel echt de flow uit de game. Ik denk ook dat ik King Shark het minst aantal minuten speeltijd heb gegund hierdoor.

Ook bij Captain Boomerang vereist veel oefening qua bewegen, want zijn boomerang kan maar tot een aantal meters gegooid worden en dat is dan waar hij weer tevoorschijn komt. Van punt a naar b in Metropolis is dat nog niet zo erg, maar tijdens gevechten kan het nogal behoorlijk chaotisch zijn.

Pure chaos?!

Task Force X wordt door Argus geforceerd om het op te nemen tegen de Justice League, maar gelukkig weet het bedrijf onder leiding van Waller (die je zult herkennen van de Star Wars Jedi-games) ook dat het team geen schijn van kans maakt als ze het team er rechtstreeks op af stuurt. Ze moeten dus op zoek gaan naar wapens die leden van de Justice League om kunnen brengen.

Terwijl het team Metropolis doortrekt en op zoek gaat naar die wapens wacht een heel groot leger aan paarse aliens hen op en die verdienen natuurlijk een pak rammel. Dit element is eigenlijk te belangrijk en helaas slaagt het daar niet in.

Hoewel er verschillende soorten aliens zijn, voelen ze heel generiek aan. Ook zijn er bepaald soort vijanden waarbij je eerst het schild moet breken voor je ze onder vuur kunt nemen. Dit doe je door ze of te bekogelen met een granaat of door ze van dichtbij met een melee-aanval te raken.

Het wordt pas echt chaos als er echt grote getalen aan vijanden op je afkomen. Je krijgt op den duur power-ups van verschillende mods (zoals voor je schild, maar ook voor sterkere aanvallen). Het scherm krijgt dan allerlei kleuren er vliegen overal vijanden en je probeert je zelf van dak naar dak te bewegen om ze allemaal om te brengen. Ik heb niet vaak in een spel geen idee wat ik nou precies moet doen, maar in deze game werd ik soms iets te overprikkelt door alles wat erop het scherm af speelde en zocht soms even een rustigere plek uit om weer even alles te kunnen overzien. Om nog maar te zwijgen over de bossfights met de Justice League..

Hoewel de personages vette moves tot hun beschikking krijgen en het de actie soms echt typisch over the top maken, vind ik dat de game eigenlijk qua gameplay niet doet wat het zou kunnen doen. Het wordt alleen maar dramatischer als later blijkt dat alle zijmissies voorzien zijn van restricties. Zo moet je bij bepaalde missies alleen counter-aanvallen gebruiken, of juist alleen de schilden breken of zelfs zijn er missies waarbij je alleen granaten kunt gebruiken. Het voelt allemaal te geforceerd aan en alsof je bepaalde moves daardoor wat vaker zal gebruiken, maar het resulteerde uiteindelijk in het feit dat ik volledig op het verhaal ben gaan focussen.

Wat voor spel is het?!

Hoewel Suicide Squad ooit was bedacht als live service game (maar werd veranderd naar looter-shooter toen de naam live service game niet zo geliefd meer werd), heeft Rocksteady het toch een beetje op de schop gegooid. Dit is ook de reden dat de game voor een lange tijd uitgesteld werd.

Het resultaat wordt er eigenlijk niet beter op, want hoewel het een looter-shooter is, kan ik niet zeggen dat de game echt zeggen dat het daarin slaagt. De loot is nou niet echt bijzonder te noemen en ook als je verder komt in het verhaal krijg je vaak wapens tussendoor die niet zo sterk zijn als degene die je al in je arsenaal hebt. Bovendien blijft de kern een live service game, want je zult namelijk het meest progressie boeken met het personage dat je speelt.

Je zou kunnen zeggen dat je de game ook vier keer kunt uitspelen, maar ik zie mezelf dat niet zo snel doen, helemaal doordat wat ik deze week heb meegemaakt. Ik wilde nog het laatste gedeelte spelen en had inmiddels de laatste Justice League-lid omgebracht. Terwijl de missie aan het afronden was en ik mijn loot zou krijgen, werden de servers geüpdatet en werd ik het spel uitgezet.

Prima, dat kan gebeuren en aangezien wij de review-codes pas krijgen als de game uit is, heb je daar wel vaker mee te maken. Dit heeft voor ons ook wel weer een voordeel, want hoe vaak worden games wel niet (zowel in positieve als negatieve zin) gewijzigd nadat de game is uitgebracht?!

Na een paar uur wilde ik weer verder gaan waar ik was gebleven, maar toen moest ik dus weer het gevecht aan gaan met de desbetreffende held. Dat werd nog frustrerender toen bleek dat de game niet helemaal geladen werd en ik meteen down ging omdat ik door het level heen zakte en geen revive (je krijgt per missie drie keer de mogelijkheid om opgelapt te worden) mogelijk was.

Gelukkig werkte alles daarna wel weer, tot ik op het punt stond de allerlaatste missie te beginnen. Daarvoor moesten wat kleinere taken volbracht worden en die leverden Promethium op, waarmee de laatste missie gestart kon worden. Ik weet niet of het kwam omdat ik een andere speler er bij kwam, maar ik kon de missie niet starten omdat ik zogenaamd deze Promethium niet zou hebben.

Ik was er op dat moment zo klaar mee, omdat er al zo extra veel tijd in had gezeten en ik uiteindelijk een walkthrough erbij heb moeten halen om te kijken waarom deze missie niet kon starten. Dus ik heb besloten om puur de laatste missie en de reacties op de endgame content op YouTube op te zoeken. Het resultaat is dus niet veel hoopgevender en de endgame content komt in de vorm van seizoenen waarin je het tegen diverse varianten van Brainiac opneemt.

De missies zijn (nagenoeg) hetzelfde als er nu wordt aangeboden, de beloningen zijn niet de moeite waard en als je nu al ziet hoe moeilijk het nu al is om spelers te vinden, ben ik bang dat deze game het niet heel lang uit zal halen. Er zullen ongetwijfeld nog cosmetische items (tegen betaling) worden aangeboden, maar ik ben bang dat dit een game is die nog sneller weg is dan Marvel’s Avengers.

Toch nog een beetje positief

Hoewel je zou denken na het lezen van deze review dat Suicide Squad: Kill the Justice League een zware onvoldoende zou scoren, heb ik toch nog wat positieve dingen die de eindscore een stuk beter maken. Zo is het verhaal wel echt de enige reden dat ik de game graag nog door bleef spelen. De motion capture is erg goed, de stemacteurs leveren een goede performance en ook zitten er her en der wat goede grappen die je alleen van zo’n groep gekken kunt verwachten.

Het is niet dat de game helemaal niet leuk is om te spelen, maar het wordt snel eentonig en dat is gewoon heel jammer. Het probeert eigenlijk van alles, maar weet in geen enkel ding te excelleren. Het blijft in mijn ogen ook gewoon te veel leunen op een live service game en het idee dat zo’n game leuk is om met drie bekende te spelen. Je zult je ongetwijfeld een dag mee kunnen vermaken, maar zodra je de credits hebt gezien, is het ook wel gelijk gedaan met deze game.