Ik heb sinds Final Fantasy 9 bijna geen enkele game (op de MMO na) uit de serie meer aangeraakt. Hoewel het eigenlijk niks met de games zelf te maken heeft, ben ik wel erg blij dat ik met deze game weer ingestapt ben!
De verdomde memory card!
Het is misschien niet de meest logische plek om in te stappen, maar toen ik van de PR-bureau van Square een code binnenkreeg voor Final Fantasy 7 Rebirth begon het toch te kriebelen. Voor ik verder ga met mijn eerste indrukken van de game (ik heb pas een uurtje of 5 gespeeld, maar ben ook nog bezig met Skull and Bones), wil ik toch even uitleggen waar mijn angst voor Final Fantasy vandaan komt.
Mijn eerste en zo goed als laatste ervaring met Final Fantasy dateert dus uit 2000 (24 jaar geleden?!) toen de game uitkwam op de allereerste PlayStation. Ik weet nog goed dat deze game zo groot was dat het op vier disks stond. Het was destijds niet ongebruikelijk dat games op meerdere disks stond, maar vier had ik destijds nog nooit meegemaakt.
Ik heb de game eigenlijk met veel plezier gespeeld en als ik erover terugdenk was het niet alleen de gameplay, maar misschien wel iets meer het verhaal. Hoewel ik me niet echt meer namen kan herinneren, kan ik me de gezichten van Zidane en zijn vrienden zo voor me halen. Ik denk ook dat dit de eerste game was waarbij ik echt soms moest grinden, zodat de personages wel sterk genoeg waren voor bepaalde (tussen)bazen in de game.
Ik ben zelfs een keer overnieuw begonnen met de game, omdat ik van mening was dat ik daardoor veel eerder kon beginnen met het levelen van de personages. Het voordeel was dat de gevechten een stuk makkelijker werden en de grotere bazen ook veel eerder werden verslagen en niet meer zo spannend werden als de eerste keer.
Op een gegeven moment was ik net op de vierde disks belandt en had een gevecht met een gigantische eindbaas. Het lukte me eigenlijk weer niet om deze te verslaan, ondanks dat ik toch behoorlijk had gegrind. Helaas heb ik nooit verder kunnen spelen, want op een dag kwam een vriend van me de memory card van mijn PlayStation legen. Hij had alleen niet gezien dat de PlayStation nog aan stond en kwam daar pas achter toen de memory card eruit was.
“Wat is het probleem?” hoor ik jullie denken. Nou toen wilde het nog weleens gebeuren dat als je de memory card eruit trok, terwijl de PlayStation nog aanstond je gehele data corrupt werd. Helaas was dat ook bij mij het geval en ging er voor honderden uren aan gameplay (niet alleen aan Final Fantasy, maar ook aan FIFA, Syphon Filter en Gran Turismo) verloren. Via een of andere manier heb ik daarna deze gebeurtenis gekoppeld aan Final Fantasy. Misschien omdat die wel het meest zuur was en ik nooit meer de motivatie heb kunnen vinden om de game opnieuw te spelen. Overigens gaat er al enige tijd een gerucht over een remake van deel 9 dus als ik dat ooit nog ga doen, wil ik het wel op de best mogelijke manier doen ;-).
Maar wat is Rebirth echt een geweldige game!
In de meer dan 20 jaar later is Final Fantasy meerdere keren geëvolueerd en is het inmiddels al een tijd niet meer de turn-based RPG, maar een actie-RPG waarin de turn-based combat min of meer verwerkt is. Ik moet zeggen dat ik het bij de eerste gevechten heel chaotisch vond, maar dat kwam gewoon doordat er eerst veel informatie binnenkomt en dan ook nog een gevecht waar je alle informatie nog aan het verwerken bent.
Gelukkig wordt het gehele systeem op een goed tempo uitgelegd en leer je op je weg naar Midgar stapsgewijs een aantal gameplay-features. Al ben ik nog steeds wel soms aan het zoeken hoe iets werkt, maar dat komt meer doordat de knoppenindeling net anders is dan bij de meeste games die ik speel. Gelukkig heb ik het meeste wel onder de knie, al moet ik nog wel even oefenen op het blokkeren van de aanvallen.
Ik baal echter wel als een stekker dat ik niet begonnen ben bij Final Fantasy 7 remake, maar die heb ik inmiddels wel in huis gehaald voor na de review van diens opvolger. Gelukkig heeft laatstgenoemde wel een optie om even up-to-date gebracht te worden qua verhaal, maar dat is echt alleen de hoofdlijn. Terwijl ik dit aan het typen ben, kan ik niet wachten om weer verder te gaan met het avontuur van Cloud en zijn vrienden en dan heb ik het nog niet eens over de vele zijmissies en extra bezigheden gesproken die deze game heeft!
Ik ben in ieder geval erg blij dat ik toch de stap heb gezet om deze serie een kans te geven. De game speelt heerlijk weg en biedt een gigantische open wereld waarin ik me nog wel heel wat uurtjes zoet ga maken! Toch heb ik nog een vraag: Welk deel uit deze serie moet ik volgens jullie nog meer een kans geven?!
