Ik heb mijn zoontje van drie mee laten kijken met het terugkijken van een paar van de E3 Summer Game Fest shows, maar steeds als er iets gewelddadigs was (wat zeker elke zoveelste trailer was) wist ik niet hoe snel ik de kleine man moest afleiden. Resultaat, ik heb zelf de meeste gewelddadige trailers ook niet gezien en mijn zoon heeft meer rijstewafels gegeten dan hij in welke andere periode ook heeft gegeten.
Ik heb erg veel toffe games zien langskomen, maar sinds ik kinderen heb is de manier van kijken naar de E3 (ja, ik blijf het stug zo noemen) behoorlijk anders. Alhoewel, ik kijk nog steeds alle shows, maar niet meer per se live en de grootste verandering is dat ik heel veel kritischer ben geworden. PlayStation begon leuk met een aantal tijdvreters in het kaliber van Destiny (Marathon, Fairgames etc.). Dat is leuk, ik heb erg veel uur in Destiny zitten en zou daar veel meer mee doen als ik de tijd had. Ook Xbox bracht een paar ellenlange RPG’s mee naar de show en ik denk steeds maar één ding. Waar willen jullie dat ik de tijd vandaan haal dan?
Ik heb maanden en maanden gedaan over Elden Ring, ik zit na 2 maanden bijna op de helft van Zelda (denk ik) en ik wil Final Fantasy 16, Diablo 4, Hogwarts Legacy en straks Spider-Man 2 en die nieuwe Mario game, Wonder ook nog spelen. Sorry jongens, maar ik heb uit zelfbescherming het gedeelte over Starfield maar overgeslagen. Daar ga ik nooit tijd voor hebben. Tegen de tijd dat ik die tijd wel heb, is er wel weer iets nieuws uit dat dan de aandacht vraagt.
Mijn zoon was overigens erg onder de indruk van alle flitsende trailers, maar ook van de dans en zang tijdens de Ubisoft presentatie. Hij heeft zich flink vermaakt en ik ook, maar dan wel met een weemoedige nasmaak die zegt dat ik die game, en die game, ja die ook en die laatste, zeer waarschijnlijk nooit zal spelen. Het zorgt er wel voor dat ik veel zorgvuldiger mijn games uitzoek, wetende dat dat waarschijnlijk de enige is voor voorlopig. Ook neem ik tegenwoordig nog wel eens m’n Switch mee naar m’n werk zodat ik daar in de pauze nog even een Shrine of 2 kan tackelen.
Gelukkig kan ik wel bijna dagelijks een beetje gamen, mede dankzij mijn lieve vrouw die me daar de tijd voor gunt in de korte avonden. Als het kroost eindelijk slaapt heb ik vaak een uur of 2 die ik ongegeneerd in Zelda kan steken. Met de 100 uur die de game zal kosten om ‘m proper uit te spelen kom ik op 50 dagen. De dagen dat het er niet van komt door een variatie aan redenen erbij geteld denk ik dat ik met kerst ongeveer klaar ben met Zelda. Dan maar eens een kijkje nemen in de alsmaar groeiende backlog..
